توکن بازار را به روی مجموعه‌ای کاملاً جدید از سرمایه‌گذاران باز می‌کند که اکنون می‌توانند سبد سرمایه‌گذاری خود را با انوع دارایی که قبلاً در دسترشان نبوده، متنوع کنند.
توکن واحدهای ارزش و نمادهایی از دارایی‌ها است که سازمان‌ها یا پروژه‌های مبتنی بر بلاکچین در شبکه‌های بلاکچین موجود توسعه می‌دهند. با وجود این که توکن ها سازگاری عمیقی با ارزهای رمزنگاری شده آن شبکه دارند، اما در واقع در دسته کاملاً متفاوتی از مفهوم دارایی دیجیتال قرار می‌گیرند. درست است که ما هنوز در ابتدای سفر به سمت نمادسازی دارایی‌ها هستیم، اما توکنسازی مطمئناً این پتانسیل را دارد که پویایی سرمایه‌گذاران و صاحبان طبقات دارایی‌های متعدد را به طور چشمگیری بالا ببرد. اما توکن ها چه کاربردهایی دارند و چه نقشی در اقتصاد دیجیتال بازی می‌کنند؟
هدف از ایجاد توکن چیست؟
توکن‌ها می‌توانند با اهداف مختلفی تعریف و عرضه شوند. برخی توکن‌ها با پشتوانه‌هایی مانند طلا، الماس و املاک جهت سرمایه‌گذاری تعریف می‌شوند. برخی دیگر با ارزش ثابت و جهت امور خیریه و خرید محصولات مختلف مانند کتاب. یک دارایی یا یک کاربرد در قالی توکن دیجیتال به‌راحتی قابل خرید، فروش و انتقال است. همچنین دارایی‌های گران‌قیمت با تبدیل شدن به چندین توکن برای افراد با سرمایه کم نیز قابل خرید هستند.
هر نوع توکن بر اساس استفاده، ویژگی‌های منحصر به فردی را ارائه می‌دهد. یکی از ویژگی‌های جالب توجه آن‌ها این است که بعضی از شبکه‌ها مانند اتریوم قالب‌هایی را ارائه می‌کنند که شما می‌توانید توکن‌های خود را علامت‌گذاری و تجارت خودتان را شروع کنید. این ویژگی باعث می‌شود هر کسی با دانش فنی کم یا حتی بدون آن بتواند بازارساز شود.
مؤسسات مالی پیشرو فرصتی را که توکنیزه کردن و نشانه‌گذاری دارایی‌ها به دنبال دارند، درک می‌کنند. وقتی صحبت از تبدیل کلاس‌های دارایی قدیمی، مانند اوراق بهادار شرکت‌ها، به بازارهای دیجیتال پرجنب‌وجوش می‌شود، شاهد ابتکارات متعددی هستیم. به‌ویژه توسط صرافی‌های معتبر و بزرگ جهانی که همگی در حال توسعه پیشنهادهای توکنسازی هستند.
بلاکچین و توکن
برای تعریف و ایجاد توکن‌ها نیاز به یک بستر نرم‌افزاری امن و شفاف است. فناوری دفترکل توزیع‌شده به سبب امنیت و شفافیت ذاتی که از آن برخوردار است، عموماً در سطح جهانی، برای تعریف و انتقال توکن مورداستفاده قرار می‌گیرد.
برای درک صحیح کارکرد فناوری دفترکل توزیع‌شده شناخت توکن و انواع آن به‌عنوان محصول اصلی این فناوری ضروری است. بدین منظور، از جنبه‌های مختلفی می‌توان به آن‌ها نگریست: هدف، کاربرد، وضعیت قانونی، ارزش بنیادی و لایه فنی.
دسته‌بندی کاربرد توکن‌ها
با در نظر گرفتن هدف ایجاد توکن‌ها می‌توان آن‌ها را به سه دسته اصلی تقسیم کرد؛ کریپتوکارنسی (با هدف پرداخت)، توکن شبکه (با هدف ایفای نقش حیاتی در کارکرد شبکه)، توکن سرمایه‌گذاری (با هدف سرمایه‌گذاری بر روی یک موجودیت یا یک دارایی).
این دسته‌بندی را از زاویه‌ای دیگر می‌شود به این شکل توضیح داد: کاربردی (به شبکه و خدمات آن دسترسی می‌دهد)، توکن کاری (به صاحب آن اجازه مشارکت و کار بر روی شبکه را می‌دهد)، توکن دوگانه یا هیبریدی (ترکیبی از کاربردی و کاری).
قانون‌گذاران از دیدگاه‌ها و با سلایق مختلف به توکن‌ها پرداخته‌اند. ما در دیدگاه رایج توکنی که رمزارز نباشد و هیچ‌گونه کاربردی (دسترسی به شبکه و خدمات) در اختیار مالک آن نگذارد، توکن سهام (اوراق بدهی) نام‌گذاری می‌شود. البته از نظر قانونی، بسیاری از توکن‌ها حداقل در دو دسته جای گذاری می‌شوند.
این دسته‌بندی مرز بین توکن‌ها را بسیار شفاف‌تر می‌کند. اکثر توکن‌ها با کارکرد و ارزش مالی طراحی شده‌اند؛ اما منبع ارزش آن‌ها می‌تواند بسیار متفاوت باشد: توکن باپشتوانه دارایی (توکنی با پشتوانه یک دارایی در جهان واقعی)، مشابه سهام (توکنی که ارزش آن وابسته به موفقیت تجاری موجودیت منتشرکننده توکن است)، ارزش شبکه (توکنی که وابسته به ارزش ایجادشده و قابل‌مبادله شبکه است).
توکن‌ها می‌تواند در لایه‌های مختلفی از دفترکل توزیع‌شده پیاده‌سازی شده باشد: توکن بومی (پیاده‌سازی شده بر لایه اصلی دفترکل)، پروتکل غیربومی (پیاده‌سازی شده بر روی لایه اصلی و به‌عنوان بخشی از پروتکل اقتصاد مبتنی بر توکن شبکه)، توکن نرم‌افزار کاربردی یا (dApp) پیاده‌سازی شده بر لایه نرم‌افزار کاربردی.
نقش توکن ها در اقتصاد دیجیتال
با توکنسازی می‌توان سرعت گردش کالاها را افزایش داد . امکانی که توکنایز کردن ایجاد می‌کند این است که سرعت گردش و نقل و انتقالات را می‌تواند بیشتر کند. درواقع، شما وقتی که گواهی دیجیتال را برای یک دارایی، به ویژه دارایی‌های واقعی ایجاد کنید، امکان نقل و انتقالات آن دارایی بیشتر می‌شود.
توکنسازی بسته به اینکه بر بستر بلاکچین عمومی باشد یا خصوصی تأثیرات متفاوتی روی اقتصاد و نهادهای اقتصادی خواهد داشت. اگر توکنایز کردن بر بستر بلاک‌چین‌های عمومی باشد که به راحتی در کنترل نهادهای مرکزی نیست، قطعاً با چالش‌های جدی از سوی نهادهای مرکزی مواجه خواهد شد و احتمالاً مخالفت‌هایی در این راستا صورت خواهد گرفت.
توکن‌ها بسیار شبیه به رمزارزها عمل می‌کنند، به این معنا که آن‌ها نوعی ارز هستند که در یک بلاک چین وجود دارند و می‌توانند از یک حساب به حساب دیگر منتقل شوند. با این حال، برخلاف ارزهای دیجیتال، رفتار آن‌ها در خود نرم‌افزار بلاکچین تعبیه نشده است. در عوض، رفتار آن‌ها با پیاده سازی در قراردادهای هوشمند شکل می‌گیرد. این قراردادهای هوشمند واحدهای منتقل شده بین حساب‌ها را محاسبه می‌کند.
برخلاف کوین‌ها، توکن‌ها زنجیره بلوکی خود را ندارند. در عوض، آن‌ها روی بلاک‌چین‌های دیگر ارزهای دیجیتال مانند اتریوم کار می‌کنند. اگر تراکنش‌های ارز دیجیتال توسط بلاکچین انجام شود، توکن‌ها به قراردادهای هوشمند متکی هستند. آن‌ها مجموعه‌ای از کدها هستند که معاملات یا پرداخت ها را بین کاربران تسهیل می‌کنند. هر بلاکچین از قرارداد هوشمند خود استفاده می‌کند.
در حال حاضر برای تقسیم کردن یا خرد کردن دارایی‌های دنیای واقعی در بازار محدودیت‌هایی وجود دارد. مثلاً فروش یک ۱ از ۲۰ یک آپارتمان یا کسری از سهام یک شرکت در حال حاضر عملی نیست. اما اگر آن دارایی توکن شود، این محدودیت برداشته می‌شود و خرید یا فروش توکن‌هایی که بخش‌هایی از مالکیت را نشان می‌دهند امکان‌پذیر می‌شود. به این ترتیب سرمایه‌گذاران خیلی بیشتری فرصت مشارکت در سرمایه‌گذاری‌ها را پیدا می‌کنند. بنابراین، توکنسازی بازار را به روی مجموعه‌ای کاملاً جدید از سرمایه‌گذاران باز می‌کند که اکنون می‌توانند سبد سرمایه‌گذاری خود را با انوع دارایی که قبلاً در دسترشان نبوده، متنوع کنند.
برای آشنایی با بازار غیرمتمرکز ققنوس بر روی لینک زیر کلیک کنید.
